رسیدن

این برایم کافی نیست

این که هر روز صبح

با خمیازه ای ناشی از فکرهای شبانه

از خواب رویاهایم بیدار شوم

گردنم را کج کنم و دستانم را باز

که کمی کم شود از مچالگی بدنم

نه؛این کافی نیست

این برایم کافی نیست

این که هر روز،مثل هر روزم شده

بدون هیچ اتفاق خاصی

فیلمی شده ام،کسل کننده

از آن فیلم هایی که،

به نصفش نرسیدی،یا خوابت میگیرد

یا کانال را عوض میکنی

فیلمم سکانس ویژه میخواد

باید این اتفاق لعنتی رو بندازمش

من نیامده ام که این زندگی ام شود

آماده ام که برسم

برسم به آن حدی که حد ندارد

خاصیت انسان بودن همین است

میرود که برسد

به کمال

به ابدیت روحی

به آرامش درونی

به خدا

از من تا خدا که فاصله ای نیست

خودش گفته،نزدیکتر از،

رگ کردن

چند سال است که در این مسیر،نفس میزنیم؟!